1. Mimarlık Araştırmaları Çalıştayı

19-23 Ağustos 2025
Gümüşlük Akademisi, Muğla

Mimarlık araştırmaları yapılı çevrenin üretiminin ve işleyişinin toplum, ekonomi, teknoloji ve kültür ile ilişkili olarak incelendiği bir alandır. Kendisine ait tarih ve kuram yazım biçimleri geliştirmiş olan mimarlık, aynı zamanda felsefe, bilim ve sanat ile karşılıklı ilişkiler kurmuştur. Disiplinlerin arasındaki konumları ise mimarları çeşitli arka planlardan entelektüel birikime sahip kişilerle düşünce alışverişinde bulundukları çok yönlü rollere getirmiştir. Söz konusu etkileşimler, mimari düşüncenin zenginleşmesine olanak tanımıştır.

Başvurular devam ediyor.

Son başvuru tarihi 20 Temmuz.

BAŞVURU BELGESİ →

19 Ağustos 2025

11:00-14:00 | Varış

14:00-15:00 | Kayıt

15:00-16:00 | Açış Toplantısı

16:00-17:15 | Dr. Zeynep Dündar

Türkiye Mimarlık Araştırmaları Atlası: Kavramlar, Aktörler, Pratikler Üzerinden Bir Okuma

Özet

Bu sunum, 2000 sonrası Türkiye mimarlık ortamında giderek daha görünür hâle gelen araştırma temelli yaklaşımları kavramsal, aktörel ve pratik düzeyde ele alan çok katmanlı bir haritalama çalışmasına odaklanmaktadır. Mimarlıkta araştırmanın ne olduğu, kimler tarafından ve nasıl gerçekleştirildiği gibi temel sorular etrafında şekillenen bu yaklaşım, “kuram ve pratik” arasındaki geçişkenliği görünür kılmayı amaçlamaktadır.

Sunumun merkezinde yer alan Türkiye Mimarlık Araştırmaları Atlası, üç alt bileşenden oluşur: Mimari araştırmaların içerik yapılarını haritalayan Araştırma Kategorileri Atlası, araştırma ortamındaki ilişkisel yapıları açığa çıkaran Aktörler Atlası ve araştırma temelli üretimlerin kavramsal çerçevesini kuran Kavramlar Atlası. Bu atlas, araştırma temelli mimarlık üretimlerine dair açık uçlu, çoğul ve ilişkisel bir okuma önermekte ve mimarlığı yalnızca bir uygulama alanı değil, aynı zamanda eleştirel ve sorgulayıcı bir bilgi üretim pratiği olarak konumlandırmaktadır.

20 Ağustos 2025

10:30-11:45 | Dr. Ezgi Balkanay

Hafıza, Kimlik ve Melankoli: Postkolonyal Mekânsal Temsiller

Özet

Mekân üretimi ve mekânsal temsiller, birbirleriyle kaçınılmaz bir ilişki içerisinde, baskın söylem ve pratiklerin inşası üzerinden kurulur. Kentsel hafıza ve arzulanan kimlik üretimi, mekânsal temsillerle ortaya çıkarken, melankoli, kendini beklenmeyen anlarda, ikincil mekanlarda, günlük eşyalarda, tasarlanmamış ama oluşagelmiş anlarda ve hikayelerde görünür kılar. Zaman, tasarımcı, ya da kent, bu görünmez ya da gözden kaçmış hikayelerin görünürlüğünü kılabilecek aktörler olmayı sürdürür. Bu sunum, Nepal’den Türkiye’ye, 1950’lerden 2020’lere uzanan, ötekileştirilen domestik mekânsal temsillerin izini sürecek, katılımcıları hafıza, kimlik ve melankoli üzerine düşünmeye davet edecektir. Paylaşılan veriler, imgeler ve çıkarımlar, araştırmacının Nepal ve Türkiye gecekondularında eş-yürütücülüğünü üstlendiği bir senelik bir alan araştırma projesi üzerinden toplanmış hikayelerden (2024-2025) ve Ankara ve İstanbul üzerine olan mimarlık tarihi ve alan çalışmalarından (2014-2025) derlenmiştir.

12:15-13:30 | Dr. Melis Baloğlu

(Atölye) Bio’şeyler: Kusurlu Bir Malzeme Deneyimi

Özet

O kadar doğal bir malzeme mi sahiden? Bir tencere, en az bir kalem kadar bir tasarım aracı olabilir mi? Standardı olmayan bir malzeme ile tasarımcı ne yapar, ne yapabilir?

Atölye, malzeme ile kurduğumuz ilişkiye başka türlü bir yakınlık öneriyor. Bu atölyede, gıda ve tarım atıklarından yola çıkarak, doğada çözünebilen, tekrar üretilebilen, ama birebir kopyalanamayan biyomalzemeler üreteceğiz. Bu üretim süreci, bir deneyden çok bir öğrenme yolculuğu; deneme yanılma, gözlem, sezgi ve hatta sürprizlerle ilerleyen kolektif bir malzeme keşfi. Atölye boyunca ortaya çıkacak “kusurlar”ı hatalar olarak değil; malzemenin karakteri, hafızası ve potansiyeli olarak okuyacağız. Yemek yapmaya benzer bir süreç olan atölyede, malzemeyi dökeceğiz, kurumasını bekleyeceğiz, dokusunu inceleyeceğiz. Malzemenin davranışlarını gözlemleyecek, onunla tasarlama ihtimallerini keşfedeceğiz.

Yukarıdaki sorulara ek yeni sorularla ve kusurlu malzemelerle atölyeyi tamamlayacağız.

14:30-15:45 | Dr. Melis Baloğlu

Hata, Kusur ve Malzeme Üzerine

Özet

Alıç ağacı (Alıç Ağacı ile Sohbetler, Hikmet Birand) ile sohbeti kestiğimizden olsa gerek, şifalanma üzerine daha çok konuşmaya ve yavaşlamak üzerine egzersizler yapmaya başladık. Hem kendi içimizdeki dünya ile hem de dünya içindeki kendimizle yeniden bir olmayı öğrenmeye çalışırken (Ahmet İnam), tasarımcıların dünyası da doğa ile kopan ilişkimizi iyileştirme çabası ile yeni yapma biçimleri ortaya koymaya başladı. Başlangıçta tarım artıkları, yemek atıkları, doğal boyalar ve deniz yosunlarıyla üretilen malzemelere şüpheyle bakılsa da kendi kendini onaran beton ve laboratuvar ortamında geliştirilen vegan deri gibi alternatifler giderek çoğalıyor.

Peki, tasarımcılar kalıpları bir kenara koyup malzemeyi yeniden öğrenebilecek mi? Hataların sürpriz dokulara, renklere ve kokulara yol açtığı bu yapma sürecinden öğrenebilecek miyiz? Kusur olarak gördüğümüz küfün aslında kıymetli olabileceğini düşünebilmek mümkün olaacak mı? Ebegümeci de tasarımın bir parçası olabilecek mi? Tasarım işliğinden, mutfağa, tarlaya, bahçeye, yol kenarı otlarına, denize, Mavi Tur’a (Mavi Yolculuk, Azra Erhat) oradan tekrar malzemeye doğru akacak doğrusal olmayan bir muhabbet edeceğiz.

21 Ağustos 2025

10:30-11:45 | Aylin Çankaya

Yıkım ile Yeniden İnşa Arasında Bir Mekan-Zaman Olarak Antakya: Mekânsal Tahakkümün Trajik İfşası, Direniş ve Hafıza

Özet

Bu çalışma, 6 ve 20 Şubat depremleri sonrası bir “enkaz kent”e dönen Antakya ile üzerinden iki yıl geçtikten sonra bir “şantiye kent”e çevrilen Antakya arasındaki mekân-zamansallığı tanımlamayı, anlamayı ve anlamlandırmayı amaçlıyor.

Deprem iktidarın kentsel politikalarının örgütsel, ekonomik ve sosyal kırılganlıklarını su yüzüne çıkarmakla kalmadı; kentin hayatta kalan sakinlerini sınırların, içeri-dışarı dinamiklerinin kamusal-özel ayrımlarının ortadan kalktığı, ölüm ile yaşam arasındaki ilişkinin silikleştiği bir enkaz kentle baş başa bıraktı. Devletin “olağan” işleyişinin askıya alındığı bu kaotik kent deneyimi, iktidarın mekânsal tahakkümünün trajik bir ifşasıydı. Mahrem olan her şey sokaklara taşmış, sokakların sınırları kesinliğini tamamıyla kaybetmişti. Kamusal alan anlamını kaybetmişti. Çünkü kamu denen şey de yoktu bugünlerde. Enkaz kent, sınırların, iktidarın zaman ve mekânının askıya alındığı bir heterotopyaydı. Kapitalist mekânın çözülüşüyle, hayatta kalanlar kendi dayanışma pratikleriyle kentin direnen geçici mekânlarını kurdular.

Depremin üzerinden geçen iki yılda enkaz kentin kaotik, sınırları parçalanmış heterotopyası, yerini şantiye kentin sermaye odaklı, kontrollü gelecek laboratuvarlarına bıraktı. Şantiye kent, rantın, kontrolün “yeniden inşa” maskesi altında unutturmanın mekânı hâline geldi. Kaotik ve tanımlanamaz durumda olan kent hafızası, geçmişi yâd eden enkazın kaldırılması ve geleceği vadeden şantiye kentin kurulumuyla iktidar tarafından silinmeye çalışılırken, bu hafızayı ayakta tutmak isteyen kolektif eylemlilikler hayatta kalanlar tarafından harekete geçirildi.

Bu çalışmayla mekânın trajedinin sahnesi ve kendisi haline geldiği Antakya’da bellek, mekân ve siyasetin dinamik ilişkisini tartışmaya açmak, rant temelli kentleşmenin yıkım ve inşa arasına sıkışmış, olağandışı bir zaman-mekânsallık içindeki tezahürlerini ortaya koymak amaçlanmaktadır. Bu zaman-mekânsal kesitte hayatta kalanların iktidarın yıkıcı ve kurucu mekanizmalarına karşıt olan direniş pratikleri de taşıdıkları özgürleşme potansiyelleri dahilinde ele alınacaktır.

12:15-13:30 | Melike Atay

Antroposen Çağında Alternatif Ev Tahayyülleri

Özet

Bu çalışma, Antalya yerlisinin kıyıyı mesken edinme geleneğini, günümüze uzanan tek örneği “Kumköy sahili” üzerinden tarif etmeye çalışır. Antalya kıyılarında her yaz halk tarafından yeniden kurulan ve “deniz obaları” olarak adlandırılan geçici strüktürleri, kullanıcılarının gözünden birer ev olarak ele alır. Modern konut sistemlerinin standartlaştırdığı ve bireyi edilgen kıldığı bir dünyada, deniz obaları insanın kendi meskenini kendi üretme arzusunun maddi karşılığıdır. Modern çağın “ev” anlayışı giderek üretici olmaktan uzaklaşmış, tüketim nesnesine dönüşmüş yapılara indirgenmiştir. Bireyler artık yalnızca içinde yaşadıkları evlere değil, yaşadıkları hayata da yabancılaşmıştır. Deniz obalarında ise, bireyler evlerini kendi elleriyle kurarak bu yabancılaşmayı aşmakta, aidiyet kurmakta ve kendilerini yeniden ortaya koymaktadır. Bu süreç, evin bir mülkiyet değil; bir deneyim, bir tekrar, bir hafıza, bir üretim biçimi olduğunu gösterir. Geçici olmalarına rağmen bu yapılar, ev kavramının özüne dair kalıcı bir içgörü sunar. Her yıl aynı yerde, aynı malzemelerle, aynı tekniklerle inşa edilen obalar, yalnızca barınma ihtiyacını değil; kendiliğindenlik, katılım, doğayla uyum ve kültürel süreklilik gibi değerleri de taşır. Yapma süreci ve tekniği anonim ve kolektiftir. Kültüre ve coğrafyaya aittir. Yerlinin senelerce geliştirdiği, iklime ve coğrafyaya adaptasyonun mekânsal karşılığıdır. Bu geçici strüktürler topluluk hâlinde yerleşilen, yaşanılan, hatırlanan ve yeniden üretilen mekânlardır. Bu yönüyle, ne tamamen yapı ne tamamen doğa olan, bir aradalık hâlidir. Çalışma, bu yapıları ev fikrinin modern deformasyonuna karşılık, bedenin, belleğin ve topluluğun birlikte inşa ettiği bir mesken tahayyülü olarak değerlendirir. Gelenekten gelen bu değerli bilginin, antroposen çağında modernitenin dayattıklarından kaçarken nasıl tekrar içine düşme tehlikesi yaşadığını da bir karşı eleştiri olarak göstermeye çalışır.

14:30-15:45 | Melis Uğurlu

Betonun Nehirsel Tarihleri: Hidroelektrik İlişkilerin Maddesel Etiği ve Feminizmleri

Özet

Bu sunum, mimarlık tarihi ve yazma yöntemlerini etik ve feminist bir pratik içerisinde, aynı zamanda çevresel adaletin kesişiminde konumlandırarak “flüviyal” kavramı üzerinden inceleyecektir. Etimolojik olarak “akışkanlık” (fluere) ve “nehirlerle ilgili” anlamlarını barındıran flüviyal, bu araştırma için aynı anda bir mekân, bir nesne ve yazma ile eleştirel düşünmenin bir yöntemi olarak sunar. Bu bağlamda “flüviyal” birbirinden ayrılamaz ve çoğul olarak ele alınan maddeselliklerin ve tarihlerin dinamik bir kavrayışıdır.

Kaçınılmaz bir maddeselliğin içinde olduğumuzun altını çizen bu araştırma, giderek artan bu yoğunluğu altyapı ölçeğinde hızlanan talepler ve malzeme ile enerji hareketliliğine bağlı insan faaliyetleriyle ilişkilendirir. Türkiye’nin güneydoğusundaki hidroelektrik baraj projelerine ve Dicle ve Fırat Nehri’ne odaklanan çalışma, güçlerin hareketini takip eder: Hidrolik, politik, sosyal, ekonomik, fiziksel ve diğer kuvvetler enerjik, jeolojik, biyolojik ve çevresel olanla kesişir. Bunun yanı sıra, beton malzemesini tarihsel süreçlerin süregiden ve etkin maddeleşmeleri olarak araştırır; betonun akışkan tarihi jeolojik oluşumlar, söylemsel üretimler ve maddesel özneliklerle katılaşarak biçimlenir.

“Akışkan” aynı zamanda “flüviyal feminizm” kavramı ile feminizmlerin mevcut tanımlarını genişleten bir yaklaşım olarak da sunulur: çünkü betonun nehirlerle ortak maddesel oluşumları ve akarsuların kontrolü gibi birçok akışın bastırılması, sömürülmesi, denetimi ve kısıtlanması barajlama pratikleriyle doğrudan ilişkilidir.

Sunum içerisinde, ilişkisel ve etkin yazma biçimlerini tartışacağız; söylemin nesnelerinin nasıl inşa edildiğini ve bu nesnelerin bilgi ve tarih üretimindeki rolünü inceleyeceğiz. Tartışmayı harekete geçiren soru ise: Mimarlığın madde ile olan ilişkisini -hayal gücü, kelime dağarcığı, pratikleri ve politakası arasındaki dolambaçlı akışları- maddesel, kavramsal ve yöntemsel olarak “akışkan” olan üzerinden düşünmek ne anlama gelebilir?

22 Ağustos 2025

10:30-11:45 | Yağız Söylev

Binbir Sayfa ve Bina: Dijital Çağda Mimarlığın Epistemik Kültürü

Özet

Yakında duyurulacaktır.

12:15-13:30 | Dr. Bilge Bal

Balıkçıl Gözü: Kadın Baskıcılar ve Çizimde Mimarlık

Özet

Yakında duyurulacaktır.

14:30-15:45 | Yakında

Yakında duyurulacaktır.

Özet

Yakında duyurulacaktır.

23 Ağustos 2025

10:30-11:45 | Fulya Selçuk

“Bu Bir Doktora Tezi Midir?”: Mimarlık Araştırmasının Minör Hâli

Özet

“Ben bu tezi çokluk ile birlikte yaşıyorum, inşa ediyorum. Yaşayan metodolojiler, yaşayan mekân derken, yaşayan bir tez meselesi hiç aklıma gelmemişti. Tez yaşayan mekânın kendisi oldu, çokluğun mekânsallıklarını ararken tez çokluğun mekânı oldu. Tez çokluğun inşasında arabulucu oldu, ben arabulucu oldum. Tasarım yoluyla araştırma ile başlayan süreç, araştırma yoluyla müştereklik kurmaya evrildi…” Kişisel not, Fulya Selçuk, 2024

Mimarlığın toplumsal boyutu ile ilgili olan derdimi doktora araştırma sürecine taşırken sorular peş peşe geldi. “Toplumsal mimarlık” diye bir kategori neden var? “Toplum” diyerek hangi özneden bahsediyoruz? “Toplumsal mimarlık” alanındaki bir tezi yalnız yazmak ironik değil midir? Bu soruları çoğaltmanın yolunu hem mimarlığın ve mekânın hem de doktora araştırmamın failini “çokluk” olarak tayin ederek buldum. Mimarlıkta sosyal olanı “çokluk” ile birlikte araştırma deneyimimi “araştırma pratiğinin minör hâli” olarak tartışmaya açıyorum. Araştırmanın minör halinde, zihnimde asılı kalan soruyu sayıklıyorum: Bu tez, bir doktora tezi midir?

Kimler başvurabilir?

Başvurular herkese açık olmakla beraber üniversite öğrencilerine, doktora sonrası araştırmacılara ve akademisyenlere öncelik tanınır. Başvuru sonucu yapılan değerlendirmenin ardından e-posta aracılığıyla bildirilir. Poedat, katılımcılarının entelektüel alanlara ilgisi yüksek, özgün deneyimlere karşı heyecanlı, etkileşime ve paylaşıma açık olmasına özen gösterir. Son başvuru tarihi 13 Temmuz.

Ücret nedir?

Ücret, Gümüşlük Akademisi’ndeki dört gecelik konaklamayı ve üç öğün yemeği içerecek şekilde 2 kişilik odada kalacaklar için kişi başı 14.000 lira, 3 kişilik odada kalacaklar için kişi başı 13.200 lira, 5 kişilik odada kalacaklar için kişi başı 10.000 liradır. Dar gelirli bir öğrenciyseniz başvuru belgesinin sonundaki “Eklemek İstedikleriniz” bölümüne burs gereksiniminizi belirtebilirsiniz. Poedat kâr amacı güden bir topluluk değildir ve üyeleri kişisel kazanç sağlamaz.

Oturumlar dışında neler yapılır?

Sahili, denizi, caz kulüpleri ve klasik müzik festivaliyle Gümüşlük, oturumlardan sonra yüzmek, kano sürmek ve sanatla buluşmak için eşsiz bir fırsat sunarken Gümüşlük Akademisi doğayı deneyimlemek için yaratıcı bir alan sağlar. Etkinlik, akademik bir çalışmadan fazlasıdır ve entelektüel, sosyal ve yaşamsal açılardan bir “açıklık” sunar.

Güvenli alan nedir?

Güvenli alan gereği Poedat içinde herkes ırkı, etnik kökeni, dili, cinsiyet kimliği, cinsel yönelimi, fiziksel ve zihinsel özellikleri, yaşı, eğitim seviyesi, kültürel alışkanlıkları, toplumsal konumu, maddi durumu, inancı, politik düşünceleri, dünya görüşü ve yaşam biçimi ne olursa olsun kişiliği ölçüsünde hak ettiği saygıyı özgürlükçü ve barışçıl bir ortamda bulur.

Aylin Çankaya
Atina Ulusal Teknik Üniversitesi

Dr. Bilge Bal
İstanbul Teknik Üniversitesi

Dr. Ezgi Balkanay
Montana State Üniversitesi

Fulya Selçuk
Dokuz Eylül Üniversitesi

Melike Atay
İstanbul Teknik Üniversitesi

Dr. Melis Baloğlu
İzmir Ekonomi Üniversitesi

Melis Uğurlu
Territorial Agency

Yağız Söylev
TU Delft Üniversitesi

Dr. Zeynep Dündar
Dokuz Eylül Üniversitesi


Aylin Çankaya, 1989 yılında Antakya’da doğdu. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Mimarlık Bölümü’nden 2013 yılında mezun oldu ve 2016 yılında İstanbul Bilgi Üniversitesi’nde Mimarlık Tarihi, Kuramı ve Eleştirisi alanında yüksek lisansını tamamladı. Yüksek lisans tezi, mekânı kent ya da kırsal alan olarak değerlendirilemeyecek bir ada olma hali (adalık) üzerinden sorunsallaştırdı. Halen Atina Ulusal Teknik Üniversitesi’nde (NTUA) “İstanbul Çeperinde Toprağa Dönüş İnisiyatifleri: Adil Gıdaya Erişim Temelinde Genişleyen Müşterekleşme Ağları” başlıklı doktora tezi üzerine çalışıyor. Son yıllarda çalışmalarını doğup büyüdüğü kent olan Antakya üzerine yoğunlaştırdı. Mekan, tahakküm, hafıza ve direniş gibi meseleleri bir araya getirdiği akademik çalışmalarını, alakalı olduğu görsel sanatlar, müzik gibi alanlara da taşıyarak üretimlerini çoğaltmaya ve paylaşmaya devam ediyor.

Dr. Bilge Bal, mimar-eğitimci ve transdisipliner mekan araştırmacısı. Boğaziçi’nde yaşıyor, çizginin türlü halleriyle keşfediyor. İş birliği yapmaya, disiplinsiz çalışmalara, farklı ölçeklerde tasarlayıp üretmeye açık bir pratiği vardır. Bireysel ve kolektif mimarlık araştırmaları ve bağlantılı üretimleri yavaş yapma pratikleriyle dayanışma içindedir. Feminist pedagoji ve ‘kirli (dirty) kuram, yapmakla ilgili etik ve politik pozisyonunu yakından etkiler. Mimarlık alanında İstanbul Teknik Üniversitesi’nde lisans (Mimarlık, Bölüm ve Fakülte 2.si), İstanbul Bilgi Üniversitesi’nde yüksek lisans (Mimari Tasarım YL Programı, (%100 Başarı Bursu, Enstitü 1.si) ve İTÜ’de doktora (Mimari Tasarım DR Programı, tez: Çizgiyi Çekmek: Mimari Çizime Dair) eğitimlerini aldı. 2012’den beri tam-zamanlı fakülte üyesi ve misafir öğretim görevlisi olarak araştırmasını kolektif deneyime açan ve zeminini genişleten stüdyolar kurguluyor, başka dersler yürütüyor. Açık konuşma ve atölye serileri tasarlıyor, göçebe sergiler örgütlüyor. Araştırmasına dair çeşitli dergi dosyası editörlükleri, jüri üyelikleri, davetli sunuşları ve çizim atölyeleri yürütücülükleri bulunuyor. 2007’den beri Assos kazı ekibi üyesi, arkeolojik kazı çalışmalarına katılıyor. 2021 yılında kırk yaş altı genç yaratıcılardan biri olarak mimarlık pratiklerinin çeşitliliğini kutlayan GEMMS / Genç Mimarlık Seçkisi ve Sergisi’nde yer aldı. Takımyıldız bakışı, spekülatif çizim, mimarlık-edebiyat ilişkisi, çizim-metin/çizgi-kelime arasındaki ilişkiyle yakından ilgileniyor. Konumlu çizim pratiklerine duyduğu merakla Dirty Drawings isimli, uluslararası ve bağımsız bir akademik paylaşım ortamının etkinliklerini tasarlıyor ve küratörlüğünü yapıyor. Kıraathane: İstanbul Edebiyat Evi’nde, mimarlık-edebiyat ilişkisi üzerine Italo Calvino 100+1 Yaşında! sergisinin eş küratörlüğünü yaptı. AURA- İstanbul’un Anadolu üniversitelerinde örgütlediği kampüs buluşmalarının 2024 yılı atölye yürütücüsü oldu. Güz 2024’te Aslıhan Demirtaş ile birlikte AURA-İstanbul’da lisans sonrası araştırma tabanlı tasarım stüdyosu Dünya yanarken stüdyosunu yürüttü. 2023 yılında katıldığı Feminist Spatial Practices grubunun aktif bir üyesi olarak araştırmalarına devam ediyor. İstanbul’da, çizginin hallerine dair bir “Drawing Center / Çizim Merkezi” ortamını kurmak üzerine çalışıyor.

Dr. Ezgi Balkanay, mimar, mimarlık tarihçisi ve mekân hikayeleri araştırmacısıdır. Montana State Üniversitesi, Sanat ve Mimarlık Fakültesi’nde yardımcı doçent olan Dr. Balkanay, modernite ve postkolonyal teorileri üzerinden tasarım ve mekân ilişkisi, tasarım metodolojisi/pedagojisi, kent hakkı, mekân adaleti ve inşa edilmiş çevrenin temsili konularına odaklanan sergi, tasarım ve akademik çalışmalarda bulunmaktadır. Balkanay, mimarlık lisans ve yüksek lisans derecelerini Orta Doğu Teknik Üniversitesi (ODTÜ) Mimarlık Bölümü’nden, doktora derecesini ise North Carolina State Üniversitesi, Tasarım Fakültesi’nden almıştır. Kamu ve özel sektörde mimar olarak çalışmış, çeşitli tasarım stüdyoları (temel tasarım, mimari tasarım, peyzaj tasarımı, kentsel tasarım), temsil dersleri ve mimarlık tarihi ve teori seminerleri vermiştir. Güncel sergisi, “Where are you -really- from,” Nepal ve Türkiye gecekondularında eş-yürütücülüğünü üstlendiği bir senelik bir alan araştırma projesi üzerinden toplanmış hikayelerle kolektif bir kent imgesi sorgusuna davet; güncel semineri “Postcolonial Spaces: The Cases of Istanbul and Ankara,” ötekilik ve mimarlık üzerinden global ve yerel imgelerin karşılaştırmasına zemin; güncel mimarlık tasarım stüdyosu “Ancient Phoenix: Grain and Palimpsest,” aktif arkeolojik kazı alanı Taşlıca Marmaris’teki araştırmacıların desteğiyle gerçekleştirilen, antik tanımlarıyla yerellik ve sürdürülebilirlik üzerine son sınıf mimarlık öğrencileriyle yürütülmüş bir tasarım çalışması; güncel yayını “Formal Analysis in Cultural Heritage: A Case Study on the Authenticity of the Ottoman-Turkish Houses on Soğukçeşme Street in Istanbul,” formal analiz ve mimarlık tarihi alanlarını ilişkilendirmeyi deneyen bir ortak çalışmadır. Dr. Balkanay, sergi, tasarım ve akademik çalışma paydaşlıklarında bulunmaya, mekân hikayeleri üzerinden kent hakkı ve temsiline odaklanmayı sürdürür.

Fulya Selçuk, 2011 yılında İTÜ Mimarlık Fakültesi Mimarlık Bölümü’nden mezun oldu. 2011–2014 yılları arasında İzmir’de faaliyet gösteren EKE Mimarlık Ofisi’nde, ağırlıklı olarak iç mekân projelerinde çalıştı. 2014 yılında Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Bina Bilgisi Yüksek Lisans Programı’nda lisansüstü eğitimine başladı. Yüksek lisans eğitimini, “Mekâna İçkin İktidar İlişkilerini Deşifre Etme Yöntemi Olarak Aktör-Ağ Teorisi’ne Bir Katkı: Kronolojik İlişki Diyagramı” başlıklı teziyle 2018 yılında tamamladı ve aynı üniversitede sürdürmekte olduğu doktora çalışmalarına başladı. Lisans eğitiminin bir yılını Erasmus değişim programıyla 2009–2010 akademik yılında Brüksel Sint Lucas Hogeschool’da, doktora eğitiminin bir dönemini ise 2019–2020 güz döneminde Milano Politeknik Üniversitesi’nde geçirdi. 2023–2024 akademik yılı bahar döneminde, TÜBİTAK 2214-A Yurt Dışı Doktora Sırası Araştırma Burs Programı desteğiyle İsviçre’nin Lozan kentindeki EPFL ALICE Laboratuvarı’nda misafir araştırmacı olarak bulundu. 2016 yılında KA – Katılım Atölyeleri ekibine katılarak İzmir tarihi kent merkezinde yürütülen çok sayıda yerel katılım atölyesinin düzenlenmesinde aktif rol aldı. 2022 yılında ilk atölyesini gerçekleştiren minör araştırma ekibinin bir parçası olarak çeşitli atölye, sergi, proje ve yayın çalışmaları yürüttü. Ulusal ve uluslararası ölçekte proje yarışmalarında ödülleri ve akademik yayınları bulunmaktadır. 2014 yılından bu yana Dokuz Eylül Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Mimarlık Bölümü Bina Bilgisi Anabilim Dalı’nda araştırma görevlisi olarak görev yapmaktadır.

Melike Atay, 1988 yılında İstanbul’ da doğdu. 2011 yılında İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık bölümünden mezun oldu. Aynı yıl Archiprix TR 2011 bitirme projesi ile ödül aldı. 2015 yılında İstanbul Teknik Üniversitesi Mimari Tasarım dalında yüksek lisans eğitimini tamamlayarak 2016 yılında İTÜ mimari tasarım alanında doktora çalışmalarına başladı. 2009 – 2014 yılları arasında Erginoğlu& Çalışlar Mimarlık ofisinde çalıştı. 2014 yılında Antalya Expo Kulesi yarışmasında 1.lik ödülü alarak, Serdar Kızıltaş ile birlikte Nita – Nitelikli Tasarımlar Atölyesini kurdu. Ulusal ve uluslar arası alanda birçok çalıştay ve yarışmaya katılarak çeşitli ödüller kazanan Melike 2014 yılından bu yana mesleki çalışmalarını kurucusu olduğu Nita Mimarlik İnş. Tic. Ltd. Şti. çatısı altında, ortağı Serdar Kızıltaş ile birlikte sürdürmektedir. Aynı zamanda akademik çalışamalarına devam ederek, İstanbul Ticaret Üniversitesi, Akdeniz Üniversitesi, Antalya Bilim Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak ders vermiştir.

Dr. Melis Baloğlu, mimar ve biyomalzeme araştırmacısıdır. İstanbul Teknik Üniversitesi’nden Mimari Tasarım alanında doktora derecesini 2024 yılında almıştır. 2018-21 akademik yılında Technische Universiteit Delft’te Mimarlık ve Yapılı Çevre, Dijital Teknolojiler bölümünde misafir öğretim görevlisi olarak bulundu. Ayrıca 2017-2021 yılları arasında Den Haag, Hollanda’da görsel tasarım, kitap tasarımı ve biyotasarım alanlarında uzmanlaşmış tasarım işliğinde üretim yaptı. 2012 yılından bu yana tasarım projeleri Türkiye, Rusya, Hollanda ve ABD’de çeşitli uluslararası sergilerde sergilendi. Ayrıca hem kişisel hem de grup olarak çeşitli mimari tasarım, poster tasarımı ve malzeme tasarımı yarışmalarını kazandı.

Melis Uğurlu, editör, yazar ve mimarlık tasarımcısı. Columbia Üniversitesi Mimarlık Bölümü’nün yayını The Avery Review’de editör olarak görev yapmakta ve Territorial Agency’nin küratörlüğündeki 2025 Lizbon Mimarlık Trienali için editoryal koordinatör olarak çalıșmaktadır. Daha önce 2021 Venedik Mimarlık Bienali, CLOG, PLAT ve NEMESTUDIO’da editoryal ve küratöryel pozisyonlarda bulunmuştur. Melis, lisans eğitimini Rice Üniversitesi Mimarlık Bölümü’nde, yuksek lisansini ise AA (Architectural Association) Mimarlık Bölümü’nün History and Critical Thinking (Tarih ve Eleştirel Düşünce) Programı’nda tamamlamıştır.

Yağız Söylev, mimar ve araştırmacıdır. Lisans derecesini İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi’nden (2014), Mimarlık alanındaki Yüksek Lisans (MSc) derecesini ise TU Delft’ten cum laude (2018) almıştır. Akademik çalışmalarını halihazırda TU Delft Mimarlık Bölümü’nde, Building Knowledge kürsüsü bünyesinde öğretim görevlisi ve araştırmacı olarak sürdürmektedir. Aynı zamanda Mimarlık alanında doktora çalışmalarına devam etmektedir. Doktora çalışması, dijital çağda artan veri hacmi ve paydaş katılımı bağlamında mimari tasarım odaklı düşünmenin dönüşümünü araştırmaktadır. Bunların yanı sıra, Amsterdam Mimarlık Akademisi’nde düzenli olarak davetli öğretim görevlisi sıfatıyla dersler vermekte ve Creative Industries Fund NL (Hollanda Yaratıcı Endüstriler Fonu) bünyesinde danışman olarak görev yapmaktadır. Söylev, mimari tasarım, tasarım odaklı araştırma ve haritacılık alanlarını kapsayan geniş bir mesleki pratik yürütmektedir. 2021 yılından beri OverHolland dergisinde yayımlanan kartografik çalışmaların eş sorumluluğunu yürütmektedir. Başlıca akademik ilgi alanları arasında öğrenme ortamları ve küresel bilgi alışverişi ağları yer almaktadır. Kariyeri boyunca küratöryel görevler de üstlenen Söylev, 2018 yılında gerçekleştirilen 16. Venedik Mimarlık Bienali Türkiye Pavyonu’nda yer alan Vardiya başlıklı serginin asistan küratörlüğünü yapmıştır. Çalışmaları, 2014 İstanbul Tasarım Bienali ve 2019 Shenzhen Bi-city Bienali gibi uluslararası platformlarda sergilenmiştir.

Dr. Zeynep Dündar, mimar ve akademisyen. Lisans eğitimini 2011’de İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Bölümü’nde, yüksek lisansını 2015’te aynı üniversitede “Kentin Eşiklerinde Beliren Bir İmkân Olarak Karşılaşma Mekânı” başlıklı teziyle tamamladı. 2022’de Dokuz Eylül Üniversitesi’nde “Kuram-Uygulama Arakesitinde Araştırma Temelli Mimarlık İçin Bir Kavramsallaştırma” başlıklı teziyle doktora derecesini aldı. 2012’den bu yana Dokuz Eylül Üniversitesi Mimarlık Bölümü’nde öğretim üyesi olarak görev yapmaktadır. Çağdaş mimarlık kuramları, mimarlıkta araştırma yöntemleri, tasarım yoluyla araştırma ve kamusal mekân üzerine çalışmakta; aynı zamanda ödüllü mimari proje yarışmalarında yer almaktadır. Mimarlığa, kuram ve pratiğin kesişiminde konumlanan, araştırmaya dayalı ve eleştirel bir üretim alanı olarak yaklaşmaktadır.